ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΑΣ

 ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΜΑΣ ΘΑ ΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΡΟ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗς ΡΩΜΑΙΑΣ

Η ακολουθία θα αρχίσει στις 08:00 το βράδυ και θα τελειώσει ~ 01:00 μετά τα μεσάνυχτα !

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Η Μνήμη,η ζωή καί τό μαρτύριο τής αγ. Αναστασίας τής Ρωμαίας

Η Αναστασία γεννήθηκε στην πόλη των εκατομμυρίων μαρτύρων, δηλαδή τη Ρώμη, περίπου το 250 μ.Χ. Καταγόταν από ευσεβείς γονείς και μάλιστα πλουσίους, και έτσι μεγάλωσε σε χριστιανικό περιβάλλον. Και οι γονείς έδωσαν άριστη χριστιανική ανατροφή στο παιδί τους. -Εμείς δώσαμε; Δίδουμε;- Με συμμετοχή στα μυστήρια, με αξιόλογη μόρφωση, με αγάπη, και αφοσίωση στη λατρεία του ενός αληθινού Θεού. Έτσι πολύ γρήγορα, χάθηκε για την νεαρά Αναστασία η γοητεία των υλικών απολαύσεων γι’ αυτό πλέον και δεν της έκαναν εντύπωση ούτε η ομορφιά και το κάλλος του σώματός της, ούτε και τα πλούτη.

Έτσι όταν πέθαναν οι γονείς και ήταν μόλις 18 χρονών, μοίρασε την τεράστια περιουσία της στους φτωχούς …. τότε χριστιανούς, και αποσύρθηκε σε έναν κρυφό υποτυπώδες Παρθενώνα, ένα είδος θα λέγαμε μοναστηριού, αλλά στα πρώτα του έτσι στάδια, και κει άρχισε ταπεινά και με ακρίβεια να ασκείται στη ζωή της αγγελικής πολιτείας κάτω από την συνεχή καθοδήγηση μιας άλλης πεπειραμένης χριστιανής αδελφής με το όνομα Σοφία.
Η πνευματική αυτή μοναχική κατοικία μαθήτευσε στους πνευματικούς αγώνες, της προσευχής, της υπακοής, της εγκράτειας, της αγρυπνίας, της υπομονής, αλλά και στην έμπρακτη κοινωνική προσφορά, προστατεύοντας τους πάσης φύσεως φτωχούς, αναπήρους και ορφανά παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στα μαρτύρια και στους διωγμούς των χριστιανών. Ήταν δηλαδή ορφανά γονέων μαρτύρων, που τα έδωσαν όλα, ακόμα και τη ζωή τους για την αγάπη του ενός αληθινού Θεού

Έτσι πέρασαν δυο – τρία χρόνια, μέσα στο ήρεμο κλίμα της ασκητικής προσευχής και της προσφοράς της προς τον πλησίον. Αλλά ήρθε και η ώρα της δοκιμασίας. Άλλωστε όλες οι εκλεκτές ψυχές κατ’ εξοχήν, δοκιμάζονται από το Θεό ως χρυσός εν χωνευτηρίω, διότι την πίστη μας, θα έρθει κάποτε κάποιος καιρός που θα πρέπει να την αποδείξουμε στην πράξη με θυσία που μπορεί να φθάσει μέχρι ακόμα και το θάνατό μας.
Αυτήν λοιπόν την σεμνή, την άκακη, την αγνή αυτή κοπέλα, την νεαρά αυτή κόρη, την καταγγείλουν οι ειδωλολάτρες για ασέβεια. Ότι καταφρονεί την θρησκεία των δώδεκα θεών και ότι δημόσια καταγγέλλει και προλέγει την πτώση των ειδώλων. Γι’ αυτό το πράγμα λοιπόν συλλαμβάνεται και οδηγείται στον τότε τοπικό άρχοντα Πρόβο, διότι οι άλλοι συγκλητικοί και τα λοιπά μαζί με τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό έλειπαν. Ο Πρόβος δια να την δελεάσει, της υπενθύμισε βέβαια κατά πρώτον λόγο την ομορφιά και τα νιάτα της, τα πλούτη της τα οποία θα επενέδιδε, και τους τίτλους ευγενείας αν έκαμνε μία δήλωση αρνήσεως της νέας πίστεως, «το απαιτώ». Η Αναστασία τον αποστομώνει βέβαια όπως ήταν φυσικό, και του δίδει την εξής απάντηση, όπως μας την έδωσαν οι παρόντες τότε χριστιανοί, και διατηρήθηκε μέχρι των ημερών μας.
«Πλούτη δόξα τω Θεώ είχα πολλά αλλά όλα τα σκόρπισα στους φτωχούς.» Σ’ εκείνους τα μοίρασε. Σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη. «Τίτλους τιμής και ευγενείας είχα πολλούς αλλά όλους τους αρνήθηκα. Όσο για τα κάλλη του σώματος, για την ομορφιά του προσώπου, για την νεότητά μου, όλα τα χαρίζω στο Χριστό που είναι ο αληθινός Θεός και είμαι έτοιμη να πεθάνω γι’ Αυτόν».
Τις ημάς χωρίσει της αγάπης του Χριστού; Ερωτάει ο Απόστολος Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή, και εκείνη είναι σαν να επαναλαμβάνει τα λόγια του Αποστόλου Παύλου λέγοντας «Ποιος θα με χωρίσει από την αγάπη μου για τον Χριστό άρχοντα Πρόβε; Οι διαλυτικές σου προτάσεις και προσφορές; Οι απειλές σου, η εξορία, ο διωγμός, η διδαχή, τα βασανιστήρια, τα άγρια θηρία, ο θάνατος; Αν τολμάς δοκίμασε. » Αυτή ήταν η απάντηση. «Αν τολμάς δοκίμασε».
φρύαξε ο Πρόβος, όπως ήταν επόμενο, και αμέσως διατάζει να την μαστιγώσουν και να της ξεσκίσουν στο πρόσωπο, να το κάνουν κομμάτια, όπως και έγινε. Ευθύς αμέσως οι δήμιοι την αρπάζουν και την ξαπλώνουν με την πλάτη πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. -Εμείς ούτε το δαχτυλάκι μας με λίγο κερί δεν μπορούμε να αντέξουμε.- Τρυπάνε το παρθενικό της σώμα με σιδερένιες αγκινέλες, κάτι φοβερά μεγάλα τεράστια καρφιά. Της ξεριζώνουν τα δόντια ένα ένα μ’ εκείνες τις τότε τανάλιες. Για να μας βγάλουν και μας κανένα δόντι…Της ξεριζώνουν τα νύχια. Ένα ένα και αυτά, πρώτα των χεριών, και ύστερα των ποδιών. Κατόπιν της ακρωτηριάζουν τα χέρια, της τα κόβουν, το δεξί και το αριστερό, τεμαχίζουν τους αγνούς μαστούς της, και επειδή συνεχώς εκείνη καθ’ όλη την διάρκεια, που γινόταν αυτά τα φρικτά βασανιστήρια, εκείνη υμνούσε και δοξολογούσε τον Θεό… Από μανία λοιπόν, της αρπάζουν, της ανοίγουν το στόμα, και της ξεριζώνουν και τη γλώσσα. Και επειδή ακόμα εκείνη με όσα απέμειναν, πάνω στο σώμα της εξακολουθούσε να δοξάζει όπως θέλετε τον Θεό, τελικά της κόπτουν την κεφαλή. Ήταν είκοσι εννέα Οκτωβρίου το 270μ.Χ. Αυτή την ημέρα την γιορτάζει, και την τιμά η Εκκλησία μας ως Οσιοπαρθενομάρτυρα. Ήταν οσία γιατί έζησε οσιακή ζωή. Υπήρξε όμως και παρθένος κόρη. Και τέλος κατέστη και μάρτυς γιατί υπέστη μαρτυρικό θάνατο και ύστερα από αυτά τα φρικτά βασανιστήρια που ακούσατε.        Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία, τιμάται ιδιαιτέρως στη σεβασμία μονή του Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Διότι σ’ αυτήν φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός το δεξί άγιο χέρι της μαζί με το δέρμα, ακέραιο, όπως επίσης η δεξιά και η αριστερά κνήμη. Τα άγια αυτά λείψανα τα οποία συνεχώς ευωδιάζουν και άλλοτε είναι ζεστά, πάντοτε θαυματουργούν σ’ αυτούς εκ των χριστιανών που την επικαλούνται με πίστη. Αμήν.