Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΣΥΝΑΞΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ 2011 - 2012

  Την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου στις 07:00 το απόγευμα στην αίθουσα του Ι.Ν.Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής θα μιλήσει η πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη με θέμα: << Η Παναγία στη ζωή των Χριστιανών>>. 

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011

Ώρα: 07:00 μ.μ. στην αίθουσα του ιερού ναού Αγιας Βαρβάρας Κομοτηνής θα μιλήσει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Βασιλειάδης με θέμα: "Η εκκοσμίκευση πλήττει την χριστιανική οικογένεια"

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ
ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ  ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011:

06:00 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ, Χοροστατούντος του σεβασμιοτάτου Μητροπ[ολίτη Μαρωνείας καιΚομοτηνής κ.κ. Δαμασκηνου

08:30 μ.μ. Θα ψαλεί ιερά παράκληση στην Αγία  Βαρβάρα  

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011:

07:00 - 10:30 μ.μ. ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ

11:30 μ.μ. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ της εορτής της Αγίας Βαρβάρας ως Προστάτιδος του Πυροβολικού.


06:00 Το απόγευμα ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ καιστην συνέχεια θα τελεσθείο το μυστήριο του ΙΕΡΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ.


 

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011



 ο συγγραφέας Ιάκωβος Μαρτίδης ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής  του βιβλίου
 "Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ" ,
πολύ επίκαιρο όσο ποτέ.
θα συζητήσουμε για προβλήματα σχέσεων.
Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΙΖΑ
Το ψυχολογικό ταξίδι των σχέσεων στον έρωτα, το γάμο και το διαζύγιο
Τι είναι o έρωτας και τι η αγάπη;
Ποιες είναι οι διαφορές και ποια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους;
Με ποια κριτήρια επιλέγουμε τον σύντροφο της ζωής μας;
Είναι όλοι κατάλληλοι για να παντρευτούν ή να γίνουν γονείς;
Θα μπορούσαμε να ζούμε με περισσότερη αγάπη, ουσιαστικότερη επικοινωνία και πληρότητα μέσα στο γάμο, και αν ναι, γιατί δυσκολευόμαστε;
Ποια είναι τα συνηθέστερα προβλήματα;
Ποιες δυσκολίες απασχολούν την μέση Ελληνική Οικογένεια;
Ποιες είναι οι διαφορές και ποια τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους; Με ποια κριτήρια επιλέγουμε τον σύντροφο της ζωής μας;
Είναι όλοι κατάλληλοι για να παντρευτούν ή να γίνουν γονείς;
Θα μπορούσαμε να ζούμε με περισσότερη αγάπη, ουσιαστικότερη επικοινωνία και πληρότητα μέσα στο γάμο, και αν ναι, γιατί δυσκολευόμαστε;
Τι συμβαίνει σήμερα στις σχέσεις ενός ζευγαριού;
Ποιες δυσκολίες απασχολούν την μέση Ελληνική Οικογένεια;
Μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά;
Ο Ιάκωβος Μαρτίδης, ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής και οικογενειακός σύμβουλος, απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με έναν πρωτότυπο τρόπο και με οδηγό την επιστημονική γνώση, την κλινική του πείρα, αλλά και τις βιωματικές διαπροσωπικές και οικογενειακές εμπειρίες του.
Παραθέτει βασικά ζητήματα που προκύπτουν στον καθένα, αναλύει το πώς και το γιατί συμβαίνουν, αναπτύσσει προβληματισμούς, διερευνά τους ρόλους του άνδρα και της γυναίκας μέσα στην σχέση και προτείνει δόκιμους και λειτουργικούς τρόπους για να ζουν οι άνθρωποι χαρούμενα και δημιουργικά τις σχέσεις τους.
Ο έρωτας και ο γάμος, οι επιρροές από τρίτους, ο ρόλος των παιδιών μέσα στον γάμο καθώς και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, παρατίθενται στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει τις καταπληκτικές ικανότητες που έχει ο άνθρωπος και κάνει σαφές το γιατί ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της προϊστορίας του, αλλά δημιουργεί στο εδώ και στο τώρα την ιστορία του με τις επιλογές του.

Πέρα όμως από τις δυσκολίες που αναπόφευκτα ο καθένας αντιμετωπίζει στην ζωή του, ζητούμενο -κατά τον συγγραφέα- είναι να μάθουμε να τις χειριζόμαστε και σαν «δώρα», δηλαδή σαν ευκαιρίες που θα μας βοηθήσουν να αναδείξουμε τις δυνατότητές μας και να ανανοηματοδοτήσουμε την καθημερινότητα, με τρόπο ώστε να ευοδώνεται η εσωτερική πληρότητα και να καλλιεργείται το βίωμα του ευ ζην.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Ιάκωβος Θ. Μαρτίδης γεννήθηκε το 1957 στην Δράμα όπου και μεγάλωσε. Το 1975 πέρασε με υποτροφία στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο της εξειδίκευσής του στην Ψυχιατρική, εκπαιδεύτικε μεταξύ άλλων στην οικογενειακή θεραπεία και στην θεραπεία ζεύγους. Τελείωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Κοινωνική Ψυχιατρική. Είναι μέλος διαφόρων επιστημονικών συλλόγων και εταιρειιών που ασχολούνται με την ψυχική υγεία και την ψυχοθεραπεία και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας για την Γνωστική και τη Συμπεριφορική ψυχοθεραπεία.
Ζει και εργάζεται στη Δράμα ως ψυχίατρος, ασχολούμενος με την ατομική ψυχοθεραπεία, την ομαδική ψυχοθεραπεία, την συμβουλευτική γονέων, την οικογενειακή θεραπεία και τον επαγγελματικό προσανατολισμό.
Από το 1993 διοργανώνει ανελλιπώς, καθόλη την διάρκεια του έτους, ψυχοεκπαιδευτικά σεμινάρια που στόχο έχουν, αφ ενός μεν τον μεγαλύτερο βαθμό εναισθησίας και αυτογνωσίας του συμμετέχοντος, με την ταυτόχρονη διεύρυνση και εμβάθυνση της οπτικής ματιάς απέναντι σε ανθρώπους και διεργασίες ζωής, αφ ετέρου δε την ανάδειξη των βαθύτερων αναγκών του ανθρώπινου προσώπου και την ανανοηματοδότηση της καθημερινότηταςμ με τρόπο ωστε να ευοδώνεται η εσωτερική πληρότητα και να καλλιεργείται το βίωμα του ευ ζην.


Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ 2011 - 2012



ΘΕΜΑ :
"Παιδί και  Διαδίκτυο"

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ :
ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Δημοσιογράφος - Οικονομολόγος

Πότε :

Παρασκευή  11 Νοεμβρίου 2011
Ωρα 7 μμ (19:00, ακριβώς)

Τόπος :
Αίθουσα Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής


«Παιδί και Internet»
Μέσα στις 180 σελίδες του και σε φιλικό στον αναγνώστη σχήμα, το βιβλίο παρουσιάζει όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για το Internet, ενημερώνει για τους κινδύνους που υπάρχουν σ' αυτό, και προσφέρει τις απαραίτητες συμβουλές, ώστε με την ενεργό παρέμβαση γονέων και εκπαιδευτικών να αποφευχθούν ο εθισμός και οι αρνητικές επιδράσεις του στα παιδιά.

Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην επιρροή του διαδικτύου στον χαρακτήρα, την παιδεία, την προσωπική ζωή, τις διαπροσωπικές σχέσεις και τη σεξουαλικότητα των παιδιών, ενώ περιγράφονται οι κίνδυνοι από τη βία, το έγκλημα, την πορνογραφία, την παιδοφιλία και το τζόγο, που εύκολα μπορούν να συναντήσουν τα παιδιά στα διαδικτυακά ταξίδια τους. Επίσης, παρουσιάζονται ενδιαφέροντα στοιχεία για τα κοινωνικά δίκτυα (social networks), τα δωμάτια συζητήσεων και τα ιστολογία (blogs). Κλείνοντας, το βιβλίο εστιάζει την προσοχή του στο διογκούμενο φαινόμενο του διαδικτυακού εθισμού και δίνει βασικές κατευθύνσεις για μια ασφαλή πλοήγηση των παιδιών στο Internet.


Ο Μάκης Παπαγεωργίου είναι οικονομολόγος-δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962 και αποφοίτησε από το Λεόντειο Λύκειο Νέας Σμύρνης. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ), καθώς και στο Ελληνικό Ινστιτούτο Ασφαλιστικών Σπουδών. Παράλληλα, σπούδασε μουσική στο Ελληνικό Ωδείο και το Εθνικό Ωδείο. Γνωρίζει Γαλλικά και Αγγλικά. Από το 1991 έως σήμερα διευθύνει τη διαφημιστική εταιρεία Εχοθ33. Προηγουμένως, εργάστηκε στον Όμιλο Interamerican (Διεύθυνση Marketing, και Οικονομική Διεύθυνση). Με τη δημοσιογραφία ασχολείται από το 1997. Συνεργάστηκε με τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 (2001¬2009) και με την Πειραϊκή Εκκλησία 91,2 (1997-2001), παρουσιάζοντας καθημερινές και εβδομαδιαίες ενημερωτικές εκπομπές. Παράλληλα, αρθρογράφησε στις εφημερίδες Παρόν, Απογευματινή, Σφήνα, και στο περιοδικό Τόλμη. Είναι μέλος των επιμελητηρίων, των επιστημονικών και επαγγελματικών ενώσεων του κλάδου του, αλλά και σωματείων με κοινωνική δράση.

Έρευνα του Ελληνικού Κέντρο Ασφαλούς Διαδικτύου, δείχνει ότι παιδιά νηπιαγωγείου έχουν σελίδα στο Facebook

Το 2,5% μαθητών γυμνασίων και λυκείων είναι εθισμένα με το διαδίκτυο
Ο Μάκης Παπαγεωργίου οικονομολόγος-δημοσιογράφος παραδέχθηκε ότι τους γονείς, τους φοβίζει η έννοια του ιντερνέτ, ωστόσο όπως είπε είναι απαραίτητο στην εποχή μας και αποτελεί βασικό προσόν για την επαγγελματική αποκατάσταση των σημερινών νέων και αυριανών εργαζομένων. Από την άλλη, μίλησε για τους κινδύνους που κρύβει, εστιάζοντας στο ρόλο που θα πρέπει να έχουν οι γονείς, στη σχέση του παιδιού τους με το διαδίκτυο. 

Είναι παράλογοι όσοι γονείς αποφεύγουν το διαδίκτυο  και αποτρέπουν και τα παιδιά τους από τη χρήση του; 
-Όσοι ασχολούνται με τα παιδιά, δάσκαλοι, παππούδες, γιαγιάδες και γονείς φοβούνται λιγάκι όταν γίνεται λόγος για ιντερνέτ, αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ότι φανταζόμαστε αρκεί να ασχοληθούμε με το κομμάτι που λέγεται ίντερνετ. Το βασικό μήνυμα είναι αυτό. Είναι ένα από τα αντικείμενα με το οποίο ασχολούνται τα παιδιά μας, όπως ασχολούμαστε με ένα σωρό άλλα πράγματα που αφορούν τα παιδιά μας, καλό είναι να βάλουμε μέσα στην ατζέντα των θεμάτων μας και το ίντερνετ. 
Μπορούμε να το απαγορέψουμε; 
-Είναι έγκλημα να απαγορεύσουμε στο παιδί μας το ίντερνετ, για πολλούς και διάφορους λόγους. Καταρχήν το παιδί, είναι και στην ανθρώπινη φύση αυτό, αν του πεις ότι απαγορεύεται κάτι σίγουρα θα το βρει, θέλουμε δε θέλουμε.  Αλλά θα πάω στο ουσιαστικότερο μέρος, ότι το ίντερνετ αποτελεί πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι της βασικής παιδείας. Αν βγει αύριο ένα παιδί στην αγορά εργασίας, θα του ζητήσουν τουλάχιστον απολυτήριο λυκείου, αγγλικά και καλή χρήση υπολογιστή και ίντερνετ. Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος που έκαναν οι προ-παππούδες που έλεγαν «τι να τα κάνεις τα γράμματα» με αποτέλεσμα να έχουμε αρκετούς αναλφάβητους στον 20ο αιώνα και στον 21ο αιώνα.  Δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να έχουμε ψηφιακά αναλφάβητους, θα είναι έγκλημα για τα παιδιά μας. Πρέπει να τους δώσουμε σωστές βάσεις στο ίντερνετ και στη χρήση του υπολογιστή. Να μάθουν να το χρησιμοποιούν ως ένα εργαλείο για τη δουλειά τους. 
Όλα αυτά τα παρουσιάζετε στο βιβλίο σας «Παιδί και Internet; 
-Το βιβλίο μου «Παιδί και ίντερνετ» είναι το πρώτο μου βιβλίο. Μετά από 20 χρόνια στον χώρο των ΜΜΕ, είτε με την ιδιότητα του διαφημιστή, είτε του δημοσιογράφου, σκέφτηκα ότι έπρεπε να το γράψω. Είναι ένα μικρό βιβλίο, σαν τσέπης. Διαβάζεται άνετα γιατί είναι γραμμένο δημοσιογραφικά και όχι επιστημονικά, ώστε ένας γονιός να καταλάβει τι προσφέρει το ίντερνετ και γιατί είναι η μεγαλύτερη επανάσταση μετά την βιομηχανική επανάσταση στο χώρο της σκέψης, της επιστημονικής και της τεχνολογικής. 
Ποιες είναι οι συμβουλές που πρέπει να δώσουμε; 
-Είναι θέμα επαφής με τα παιδιά μας. Αν έχουμε μάθει να ζούμε με τα παιδιά μας, να διαβάζουμε με τα παιδιά μας, να βλέπουμε τηλεόραση μαζί με τα παιδιά μας, να παίζουμε, έτσι θα μάθουμε μαζί με το παιδί μας να είμαστε μπροστά στον υπολογιστή.  Μιλάμε για τις ηλικίες μέχρι 12-13 ετών. Το ίντερνετ και η χρήση του υπολογιστή έχουν μια απίστευτη διείσδυση ακόμη και στο νηπιαγωγείο.  Σε μια πρόσφατη έρευνα που έκανε το ελληνικό κέντρο ασφαλούς διαδικτύου προέκυψαν απίστευτα ποσοστά παιδιών του νηπιαγωγείου που έχουν ακόμη και σελίδα στο Facebook,  ενώ θεωρητικά στο Facebook μπορεί να μπεις,  αν έχεις συμπληρώσει το 13ο έτος της ηλικίας σου. 
Για αυτή την κατάσταση ευθύνονται και οι γονείς; 
-Σαφέστατα είναι ευθύνη των γονιών. Όπως δεν θα αφήσουν το παιδί τους, ιδιαίτερα στην ηλικία από 5 έως 14ων, στην πλατεία μόνο του να μιλάει στον οποιονδήποτε άγνωστο, το ίδιο πρέπει να κάνουν και στο ίντερνετ. Ο γονιός θα πρέπει να καθίσει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και μαζί να περιηγηθούν. Στις ηλικίες 12-13 ετών ο υπολογιστής θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μια οποιαδήποτε κοινόχρηστη συσκευή του σπιτιού.  Δεν μπορεί το παιδί στην ηλικία αυτή να έχει έναν υπολογιστή στο δωμάτιο του.  Μπορούμε κάλλιστα να του εξηγήσουμε ότι όπως δεν έχουμε ένα ψυγείο σε κάθε δωμάτιο ή μια ηλεκτρική κουζίνα ή μια τηλεόραση, έτσι και ο υπολογιστής είναι σε κοινόχρηστο χώρο. 
Πότε έρχεται ο εθισμός στο διαδίκτυο; 
- Δεν έχουμε επαρκή επιστημονικά στοιχεία στη χώρα μας. Εντούτοις όμως η δεύτερη παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου Αγλαΐα Κυριακού,  που ειδικεύεται ως μονάδα στην απεξάρτηση των παιδιών από το διαδίκτυο, εκτιμά από τις έρευνες της ότι σήμερα στη χώρα μας το 2,5% των παιδιών γυμνασίου – λυκείου είναι 2,5% εξαρτημένα. Οι γονείς δεν έχουν εκπαιδευτεί και δεν μπορούν να διαγνώσουν τα συμπτώματα, ψυχικά και σωματικά, αυτής της εξάρτησης. Κάποιοι βέβαια δεν θέλουν να τα διαγνώσουν αντίθετα θέλουν να το κρατήσουν κρυφό και δεν απευθύνονται στους ψυχολόγους ή στους γιατρούς, που είναι αρμόδιοι γι’ αυτό το θέμα. 
Πόσο εύκολα το παιδί μπορεί να εθιστεί; 
-Τα παιδιά μπορούν να μπουν στον χώρο του εθισμού. Εγώ θα πω ένα παράδειγμα: Ο Bill Gates, στον οποίο οφείλουμε προφανώς πολλά για την ανάπτυξη του χώρου των υπολογιστών, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη, όταν ρωτήθηκε πρόπερσι αν βάζει όρους στα παιδιά του αναφορικά με τη χρήση των υπολογιστών, ιδιαίτερα όταν είναι συνδεμένα με το διαδίκτυο, είπε ότι επιτρέπει στα παιδιά του τη χρήση τους μέχρι τρία τέταρτα τις καθημερινές ημέρες και μέχρι 1 ώρα τα σαββατοκύριακα. Όταν το λέει αυτό ένας άνθρωπος, που θα μπορούσε να έχει σε οποιοδήποτε δωμάτιο του σπιτιού του υπολογιστή, καταλαβαίνεται. Ο Bill Gates δεν έχει σελίδα στο Facebook. Άνθρωποι τέτοιου βεληνεκούς προσέχουν πάρα πολύ το θέμα της εξάρτησης και του εθισμού. 
Άλλοι κίνδυνοι που υπάρχουν και που τους εντοπίζεται στο βιβλίο,  είναι και οι κίνδυνοι με τις διαπροσωπικές σχέσεις; 
-Στο διαδίκτυο θα πρέπει να μας προβληματίσει, το που θα πέσουν τα παιδιά μας, ποιοι μπορεί να καραδοκούν. Πρέπει να ενημερωνόμαστε, να ξέρουμε να το χειριζόμαστε και κυρίως να ξέρουμε ότι το ίντερνετ είναι σαν να είμαστε πάνω σε ένα λόφο.  Δεν πρέπει να δώσουμε προσωπικά μας στοιχεία, δεν πρέπει να δείξουμε φωτογραφίες που μπορούν να καταλάβουν οι άλλοι που βρισκόμαστε.  Δεν θα επιτρέψω στο παιδί μου να βάλει μια φωτογραφία και να λέει από έξω «δεύτερο δημοτικό σχολείο Κομοτηνής», διότι αν θέλει να το βρει, θα το βρει, δε συναντάμε αγνώστους, πρέπει να βάλουμε απλούς κανόνες! 
Σε ότι αφορά τα κοινωνικά δίκτυα. Τι γνώμη έχεις για τη νέα μόδα; 
-Τα κοινωνικά δίκτυα είναι κυρίως το Facebook που γνωρίζουν τα περισσότερα παιδιά, το twitter και άλλα, κυρίως όμως είναι η χρήση του facebook. Τα κοινωνικά δίκτυα έχουν και τα καλά τους και τα κακά τους. Είναι καλά γιατί βοηθούν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και ίσως βοηθούν παιδιά τα οποία δυσκολεύονται σε πρώτο επίπεδο να μιλήσουν πρόσωπο με πρόσωπο. 
Έχουν όμως και κινδύνους. Κινδύνους εξάρτησης αν το παιδί συνεχώς ασχολείται με το facebook και κινδύνους αν δεν έχει μάθει απλούς κανόνες ασφαλείας σαν αυτούς που αναφέραμε προηγουμένως. Θα πρέπει να ξέρουμε πως οτιδήποτε αναρτήσουμε, είτε στο facebook, είτε στο διαδίκτυο ταυτόχρονα μπορεί να γίνει κτήμα του οποιουδήποτε, ακόμη και αν το μετανιώσουμε μετά, γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί

"Συνέντευξη Δήμος Μπακιρτζάκης ΧΡΟΝΟΣ"

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ 2011 - 2012

ΘΕΜΑ :
"ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ"

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ :
πρωτ. Ιωάννης Σκιαδαρέσης
Επίκουρος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ

Χρόνος :

Παρασκευή  4 Νοεμβρίου 2011
Ωρα 7 μμ (19:00, ακριβώς)

Τόπος :
Αίθουσα Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής


Οι συνάξεις γίνονται συνήθως κάθε Παρασκευή 19:00-20:30 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου.
Πριν από τη σύναξη, 18:30- 19:00, ψάλλεται η Παράκληση της Παναγίας

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Αγρυπνία Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Την Πέμπτη 26 Μαΐου 2011 θα γίνει αγρυπνία επί τη ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου, στον Ι. Ν. Αγ. Βαρβάρας.
Η αγρυπνία θα αρχίσει στις 8:30 μ.μ. και θα διαρκέσει μέχρι τις 1:00 π.μ.


ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ
Πατρίδα του η Ν. ΡΩΣΣΙΑ (Ουκρανία)
Σαν πιθανότερη χρονολογία της γέννησής του είναι το έτος 1690. Και τούτο γιατί στους πολέμους που άρχισαν το 1711 και τελείωσαν το 1718 είναι στρατιώτης του Τσαρικού Στρατού του Μεγάλου Πέτρου της Ρωσσίας. Τα Τουρκικά στρα­τεύματα ήσαν ακατάβλητα, βάδιζαν από νίκη σε νίκη, είχαν σπείρει τον τρόμο σ' όλα τα έθνη. Στρατιώτης ο Όσιος Ιωάννης μάχεται για να υπερασπισθεί την πατρίδα του, τη Ρωσσία. Γαλου­χημένος με τα νάματα της Ορθοδοξίας από τους Χριστιανούς γονείς του, τον συγκλονίζει η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες παλληκάρια, γυναικόπαιδα, γέροι που κείτονται νεκροί στο πέρασμα της λαίλαπας, της πολεμικής μανίας των εχθρών.
Στις μάχες για την ανακατάληψη του Αζώφ με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, αιχμαλωτίζε­ται και οδηγείται στην Κωνσταντινούπολη. Απ' εκεί στο Προκόπιο, κοντά στην Καισάρεια της Καππαδοκίας της Μ. Ασίας, στην κατοχή ενός Αγά που διατηρούσε στρατόπεδο των Γενιτσάρων.
Βασανίζεται να αρνηθεί το Χριστό
Καταδικασμένος ψυχολογικά στην περιφρόνη­ση και το μίσος των Τούρκων, είναι ο «κιαφίρ», ο «άπιστος» που του αξίζουν σκληρά βασανιστήρια. Και τον χτυπούν με χοντρά ξύλα ραβδιά, τον κλω­τσούν, τον φτύνουν, του καίνε τα μαλλιά και το δέρμα της κεφαλής του με πύρινο τάσι. Τον πετούν στις κοπριές του σταύλου και τον υποχρεώνουν να ζει με τα ζώα.
Απαντά στα βασανιστήρια
Υπομένει όλα τα βασανιστήρια με καρτερία και αξιοθαύμαστη γενναιότητα. Λάμπει ο αδαμάντινος χριστιανικός του χαρακτήρας. Σαν τον ήλιο λάμπει ο υπέροχος εσωτερικός του κόσμος που ολόκληρος από τα παιδικά του χρόνια είναι δοσμένος στο Χριστό. Στους ξυλοδαρμούς, στις βρισιές και στις κλωτσιές των Τούρκων, απαντά με τα λόγια του Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενο­χώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;». Έχω πεποίθηση, πίστη και αγάπη στον Κύριό μου Ιησού Χριστό τον Μονογενή Υιό του Θεού μου και τίποτε απ' όλα τα δεινά, δεν θα με χωρίσει από την αγάπη Του.
Σαν αιχμάλωτος υπακούω στις προσταγές σου, στις δουλικές εργασίες. σ Χριστό δεν σε έχω αφέντη, «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή άνθρώποις». Ενθυμούμαι το αγκάθινο στεφάνι, τους εμπτυσμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα και αυτόν τον σταυρικό θάνατο και είμαι πρόθυμος να υποστώ και εγώ τα μεγαλύτερα και δεινότερα βάσανα και αυτόν τον θάνατον, τον Ιησού μου όμως δεν τον αρνούμαι.
Δέχεται ο Όσιος Ιωάννης τους σκληρούς όρους της μαρτυρικής ζωής, τα βασανιστήρια, τη διαμο­νή με τα ζώα στο σταύλο που του θύμιζε, όπως έλεγε, το σταύλο της Βηθλεέμ· τις ασκήσεις, νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές σε τέτοιο βαθμό, που δαμάσθηκε η θηριωδία των Τούρκων και έκπληκτοι τον ονομάζουν «βελή», άγιο.
Σε συνεστίαση Τούρκων αξιωματούχων θαυμα­τουργικά έστειλε με Άγγελο Κυρίου φαγητό σε χάλκινο πιάτο από το Προκόπιο της Μ. Ασίας στην Μέκκα της Αραβίας και ο Τούρκος Αγάς το έφαγε εκεί ζεστό. επιστρέφοντας έδειξε το πιάτο με το οικόσημο στους αξιωματούχους τρεις μήνες μετά. Το θαύμα αυτό που έγινε από τον Όσιο κατά παραχώρηση του Κυρίου, σταμάτησε το μίσος και την αδιάλλακτη μανία των βασανιστών του. Η πνευματική και ηθική ακτινοβολία του εδάμασε την θηριωδία των Τούρκων.
Το τέλος
1730 Μαΐου 27. Ένα στήριγμα είχε σε όλους τους αγώνες του και μία παρηγοριά στην τραχειά ζωή των βασανιστηρίων. Κατέφευγε σε προσευχές, γονυκλισίες, αγρυπνίες και κοινωνούσε κρυφά από τους Τούρκους, τα Άχραντα Μυστήρια. Η Θεία Κοινωνία κάθε Σάββατο ήταν η μεγάλη του ξεκού­ραση και ανάπαυση. Τελευταία ημέρα, 27 Μαΐου του 1730, ειδοποίησε τον ιερέα και εκείνος του πήγε τη Θεία Κοινωνία μέσα σε ένα μήλο που το είχε κουφώσει. Κοινώνησε εκεί στο σταύλο για τελευταία φορά. Η πρόσκαιρη αιχμαλωσία του, η δεινή κακοπάθεια πήραν τέλος· ο θαυμαστός Όσιος Ιωάννης πέρασε στην αιώνια αγαλλίαση και μακαριότητα, μόλις πήρε τα Άχραντα Μυστήρια.

Ο ενταφιασμός
Οι ιερείς και πρόκριτοι Χριστιανοί του Προκο­πίου, με άδεια του Τούρκου πήραν το σώμα. Με συγκίνηση και δάκρυα μέσα σε βαθειά κατάνυξη και ευλάβεια ο μέχρι χθες δούλος και σκλεται από Χριστιανούς - Τούρκους - Αρμενίους σαν αφέντης και δεσπότης. Σήκωσαν στον ώμο τους το πολύαθλο εκείνο σώμα, με θυμιατά και λαμπάδες, με ευλάβεια και προσοχή, το οδηγούν σε έναν τάφο στο Χριστιανικό κοιμητήριο, το ενα­ποθέτουν στη μάνα γη.
Θείο όραμα
Ο γέροντας ιερέας που κάθε Σάββατο άκουγε τον πόνο και τα βασανιστήριά του και του έδινε, τον κοινωνούσε τα Άχραντα Μυστήρια, είδε στον ύπνο του τον Όσιο Ιωάννη τον Νοέμβριο του 1733. Του είπε ο Όσιος πως το σώμα του έχει μεί­νει με τη χάρη του Θεού μέσα στον τάφο ακέραιο, ολόκληρο, αδιάφθορο, όπως το έβαλαν στον τάφο πριν 3 1/2 χρόνια. Να το βγάλουν και θα είναι μαζί τους ως ευλογία Θεού στους αιώνες. Μετά τους δισταγμούς του ιερέα, κατά θεία παραχώρηση, ένα ουράνιο φως φωτίζει τον τάφο του Οσίου σαν πύρινος στύλος. Οι Χριστιανοί άνοιξαν τον τάφο και ω του θαύματος! Το σώμα του Οσίου βρέ­θηκε ακέραιο, αδιάφθορο και μυρωμένο με αυτή τη θεία ευωδία που συνεχίζει να έχει μέχρι σήμερα. Με πνευματική ευφροσύνη και ευλάβεια σήκωσαν, πήραν στην αγκαλιά τους αυτό το θείο δώρο, το ιερό λείψανο και το μετέφεραν στο Ναό που αγρυπνούσε ο Όσιος! Από την ημέρα εκείνη, 273 τώρα χρόνια, μπήκε το ιερό σώμα στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας του Χριστού.
Ο Οσμάν Πασάς καίει το Ιερό Λείψανο
Σε μία εσωτερική διαμάχη και σύρραξη μεταξύ Σουλτάνου και Ιμπραήμ της Αιγύπτου ο απεσταλμένος Πασάς του Σουλτάνου, Οσμάν, καίει το Ιερό Λείψανο για να εκδικηθεί τους Χριστιανούς. Το ιερό σώμα οι Τούρκοι το είδαν να παίρνει κίνηση στη φωτιά. Έντρομοι εγκαταλείπουν το ανίε­ρο έργο τους και φεύγουν. Την άλλη ήμερα μετά την αποχώρηση των Τούρκων οι Χριστιανοί ανασηκώ­νουν τις στάχτες και τα κάρβουνα και βρήκαν σκε­πασμένο ολόκληρο το ιερό σώμα. Δεν είχε πάθει τίποτε, ευλύγιστο και μυρωμένο, του έμεινε μόνο το μαύρισμα από τους καπνούς και το πύρωμα.
Τον τιμά όλη η Κεντρική Μ. Ασία (Καππαδοκία)
Όπως είδαμε ο Όσιος έζησε με εγκράτεια, αγνότητα, νηστείες, προσευχές, αρετές ξεχασμέ­νες για μας, δόξασε τον Θεό ανάμεσα σε αλλοδόξους και αλλοπίστους και ο Θεός του απάντησε δοξάζοντάς τον στον Ουρανό και στη γη. Μπρο­στά στην Λάρνακα που είναι το Άγιό του σώμα, παράλυτοι περπατούν, τυφλοί βλέπουν, δαιμόνια φεύγουν, άλλες ανίατες αρρώστιες θεραπεύονται.
Όχι μόνο Ορθόδοξοι, αλλά και Αρμένιοι, Δια­μαρτυρόμενοι και Τούρκοι αιχμαλωτίζονται από τα θαύματά του. Στην από­γνωση και τη δυστυχία τους, καταφεύγουν στον Όσιο. Η γλώσσα του Οσίου σιωπά αλλά δια­λαλούν τα θαύματά του. Κοιμάται το Ιερό Λείψανο, αλλά κηρύττουν την παρουσία του τα θαυμα­στά γεγονότα. Γίνεται εκεί μεγάλο προσκύνημα που δεσπόζει στην κεντρική Καππαδοκία.
1922 Καταστροφή της Μ. Ασίας
Η συμπαιγνία των Μεγάλων δυνάμεων, τα τρο­μερά λάθη των Ελλήνων όπλισαν τους Σελτζούκους Τούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ και ξεκληρίσθηκε ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας. Παθιασμένοι οι Έλληνες σε Βασιλικούς και αντιβασιλικούς - Βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς καίνε ο ένας το σπίτι του άλλου. Το Μέτωπο καταρρέει. Οι πολιτι­κοί της Αθήνας βγάζουν λόγους στα μπαλκόνια αντιμαχόμενοι για το ποιος είναι άξιος να κυβερ­νήσει! Ο Κεμάλ σφάζει σαν τα αρνιά τα παλληκάρια μας που τα έχει εγκλωβίσει στον Σαγγάριο ποταμό! Ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι από τη συμφορά....
Μεταφορά του Ιερού Λειψάνου
Μέσα στη λαίλαπα της καταστροφής οι πρό­σφυγες που έχασαν τα πάντα, δύο χρόνια μετά την καταστροφή στην επίσημη ανταλλαγή των πληθυ­σμών Ελλάδος-Τουρκίας, πήραν το Ιερό Λείψανο, άλλα κειμήλια της Εκκλησίας και λιγοστά προ­σωπικά τους είδη και ξεκίνησαν για το δρόμο της ξενιτειάς. Από την Καισάρεια στη Μερσίνα. Από το λιμάνι της Μερσίνας με το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης» που ναυλώθηκε με έξοδα της οικοιας Παπαδοπούλου, απόγονοι του οποίου μένουν στην Ελευσίνα, μεταφέρεται στην Χαλκίδα. Παραμένει εκεί ένα χρόνο και το 1925 έφθασε στο σημερινό Νέο Προκόπιο.
Δημιουργία νέου Προσκυνήματος
Το 1930 θεμελιώθηκε ο Ναός που φιλοξενεί σήμερα το Ιερό Λείψανο. Στεγάσθηκε το 1951. Το 1962 από απλός προσκυνηματικός Ναός που ήταν, με σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας και της Πολι­τείας, υπογράφηκε νόμος βάσει του οποίου λει­τουργεί σαν «Ευαγές Ίδρυμα», με σκοπούς που καθορίζονται στη διάταξη λειτουργίας και διαχεί­ρισης αυτού. Ιδρύθηκαν δύο μεγάλοι ξενώνες. Ο ένας για δωρεάν φιλοξενία και ο άλλος με αντίτι­μο μικρό υπέρ των σκοπών του Ιδρύματος. Άρχισε η συντήρηση και λειτουργία 5 μεγάλων Ιδρυμάτων. Δύο Ορφανοτροφείων, ενός στη Χαλκίδα και ενός στη Νέα Αρτάκη, ενός Γηροκομείου στη Χαλ­κίδα, Οικοτροφείου σπουδαστών, παιδικών κατασκηνώσεων για 1.000 περίπου παιδιά κάθε θερινή περίοδο κ.ά. Το πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, τα Συμβούλια όλων των Ιδρυμάτων με την προε­δρία σήμερα και την ευθύνη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος, Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου και με την συνδρομή όλων των πιστών φέρουν εις πέρας το μεγάλο αυτό πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο.
Νέα πνευματική κολυμβήθρα
Ο Όσιος Ιωάννης είναι υπέροχο παράδειγμα για την «εν Θεώ» ζωή των ανθρώπων γιατί αποκαλύπτει με τα θαύματά του τη θεία δύναμη και μας καθοδηγεί να γνωρίσουμε ψυχικώς μια όντως άγια ζωή, ευεργετική για τον άνθρωπο. Δεν είμαστε μόνο γι' αυτή τη ζωή, αλλά ανήκουμε μάλλον στην μέλλουσα, την αιώνια, την ουράνια. Η ψυχή μας είναι αθάνατη, αιώνια.
Ο Όσιος Ιωάννης μεταλαμπαδεύει με τα θαύ­ματά του, στις ψυχές των πιστών, Ουράνιο φως, θεία δύναμη σε ζήλο και ενθουσιασμό, θεία δύνα­μη σε αυταπάρνηση και αυτοθυσία, δύναμη της ατομικής και κοινωνικής ηθικότητας και αυτοελέγ­χου, δύναμη η οποία υπερνικά τα δεσμά της ύλης και μεταθέτει τα βουνά των εμποδίων και δημιουρ­γεί τις μεγάλες νίκες στη ζωή, στους χαρακτήρετων ανθρώπων μεταλλαγές και αναγεννήσεις. Με τα θαύματά του ο Όσιος, με την νυχτοήμερη προ­σπάθειά του όπως αποκαλύπτει, ζει και κινείται και βοηθάει τον άνθρωπο να αποκτήσει την εσω­τερική ελευθερία, την ψυχική, που με την ακτινο­βολία της ζωογονεί άτομα και λαούς. Εκατοντά­δες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο με δέος, με κατάνυξη, σιωπηλοί, περνούν μπροστά από το Ιερό του Λείψανο, το μέγα αυτό κειμήλιο της Ορθοδοξίας. Σε όλους δίνει την ζωογόνο αύρα της χάρης που έλαβε από τον δωρεοδότη Παντοδύνα­μο Θεό.
«Η Θεία Λάρναξ των Λειψάνων σου, Ιωάννη πάτερ Όσιε, Ιάματα πηγάζει τοις πιστοίς...»
Απολυτίκιον Οσίου Ιωάννου
Εκ γης ο καλέσας σε, προς ουρανίους Μονάς, τηρεί και μετά θάνατον αδιαλώβητον, το σκήνος σου Όσιε. Συ γαρ εν τη Ασία, ως αιχμάλωτος ήχθης, ένθα και ωκειώθης, τω Χριστώ, Ιωάννη. Αυτόν ουν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Ήχος δ', προς το «Τη Θεοτόκω εκτενώς».
Τω Ιωάννη οι πιστοί νυν προσδράμωμεν, οι εν δεινοίς και συμφοραίς, και προσπέσωμεν, εν ευσέβεια κράζοντες, εκ βάθους ψυχής· Όσιε, βοήθησον, εφ' ημίν σοις ικέταις, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης· μη παραβλέψης δέησιν οικτράν των προσφευ­γόντων τη σκέπη σου, Άγιε.
Μεγαλυνάρια Οσίου Ιωάννου
Τους συναθροισθέντας τω σω ναώ, αοράτων πάντας, ορατών τε επιβουλής, ημάς τυραννούντων. δεόμεθα ρυσθήναι, υπό την σην αιγίδα θερμώς προσ­φεύγοντας.
Τα πεπυρωμένα βέλη εχθρού, βροτοκτόνου, πάτερ, απομάκρυνον αφ' ημών, ταις προς την Τριάδα, θερμαίς σου ικεσίαις, όπως ρυσθέντες, τούτων, σε μεγαλύνωμεν.
Τον αστέρα πάντες τον φαεινόν, τον εκ Προκοπίου, απαστράψαντα νοητώς, οσίων το κλέος, και Καππαδόκων δόξαν, τον θείον Ιωάννην ύμνοις τιμήσωμεν.
Αίτησαι ειρήνην παρά Θεού, πνευμάτων γαλήνην, μέχρι τέλους υπομονήν. ψυχών σωτηρίαν, ημίν τοις σοις ικέταις, τοις ευφημούσι πόθω τα σα θαυμάσια.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Ήχος β'. 'Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.
Δεύτε προσκυνήσωμεν, πιστοί, και μετ' ευλαβείας και πόθου κατασπαζόμενοι, λείψανον περίσεπτον και πανυπέρτιμον, Ιωάννου θεόφρονος, αγνίσωμεν χείλη, όμματα και μέτωπα, και ικετεύσωμεν, όπως και ημάς αξιώση, τέλους σωτηρίου και θείου, ταις αυτού προς Κύριον δεήσεσιν.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, με την οποία θα ασχοληθούμε τώρα. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξί της.

Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ αυτή και περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξη την Έκθεσι της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να ιδή το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολι, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορος Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωϊ της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτιο για να μεταβή στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο παρεκάθητο και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλεύς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εις πολλούς και αγαθούς χρόνους ο Θεός αγάγει την βασιλείαν υμών» και με πολλούς ενδιαμέσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτιο.

Αλλά και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει κανείς τα ίχνη της παλαιάς της λαμπρότητος. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδρασί της στις προ και μετά από αυτήν Κυριακές και με την παράτασι του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.

Ποιό όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτασίμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός, μία τομή. Ωραία το τοποθετεί το πρώτο τροπάριο του εσπερινού της εορτής:

«Πάρεστιν η μεσότης ημερών,
των εκ σωτηρίου αρχομένων εγέρσεως
Πεντηκοστή δε τη θεία σφραγιζομένων,
και λάμπει τας λαμπρότητας
αμφοτέρωθεν έχουσα
και ενούσα τας δύο
και παρείναι την δόξαν προφαίνουσα
της δεσποτικής αναλήψεως σεμνύνεται».

Χωρίς δηλαδή να έχη δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξαν της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθή μετά από 15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον. Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθή ο Χριστός σαν Μεσσίας – μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Δια ταύτην την αιτίαν την παρούσαν εορτήν εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες τον Μεσσίαν τε ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30). Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρά αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο Ιησούς η δεν είναι; Είναι η διδασκαλία του Ιησού εκ Θεού η δεν είναι; Νέο λοιπόν θέμα προστίθεται: ο Χριστός είναι διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν έμαθε γράμματα κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του Θεού η κατασκευάσασα τον κόσμον. Ακριβώς από αυτόν τον διάλογο εμπνέεται μεγάλο μέρος της υμνογραφίας της εορτής. Εκείνος που διδάσκει στον ναό, στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του είναι η του Θεού Σοφία. Εκλέγομε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τροπάρια, το δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού του πλ. δ’ ήχου:

Μεσούσης της εορτής
διδάσκοντός σου, Σωτήρ,
έλεγον οι Ιουδαίοι•
Πως ούτος οίδε γράμματα, μη μεμαθηκώς;
αγνοούντες ότι συ ει η Σοφία
η κατασκευάσασα τον κόσμον.
Δόξα σοι».

Λίγες σειρές πιο κάτω στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου, αμέσως μετά την περικοπή που περιλαμβάνει τον διάλογο του Κυρίου με τους Ιουδαίους «Της εορτής μεσούσης», έρχεται ένας παρόμοιος διάλογος, που έλαβε χώραν μεταξύ Χριστού και των Ιουδαίων «τη εσχάτη ημέρα τη μεγάλη της εορτής», δηλαδή κατά την Πεντηκοστή. Αυτός αρχίζει με μία μεγαλήγορο φράσι του Κυρίου.«Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω.ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος» (Ιω. 7, 37-38). Και σχολιάζει ο Ευαγγελιστής.«Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν» (Ιω. 7, 39). Δεν έχει σημασία ότι οι λόγοι αυτοί του Κυρίου δεν ελέχθησαν κατά την Μεσοπεντηκοστή, αλλά λίγες ημέρες αργότερα. Ποιητική αδεία μπήκαν στο στόμα του Κυρίου στην ομιλία Του κατά την Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν εξ άλλου τόσο πολύ με το θέμα της εορτής. Δεν μπορούσε να βρεθή πιο παραστατική εικόνα για να δειχθή ο χαρακτήρ του διδακτικού έργου του Χριστού. Στο διψασμένο ανθρώπινο γένος η διδασκαλία του Κυρίου ήλθε σαν ύδωρ ζων, σαν ποταμός χάριτος που εδρόσισε το πρόσωπο της γης. Ο Χριστός είναι η πηγή της χάριτος, του ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον, που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από βασανιστική δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές.«Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσι ύδατος ζώντος» (Ιω. 7, 38). «Και γενήσεται αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον», είπε στην Σαμαρείτιδα (Ιω. 4, 14). Που μετέτρεψε την έρημο του κόσμου σε θεοφύτευτο παράδεισο αειθαλών δένδρων φυτευμένων παρά τας διεξόδους των υδάτων του αγίου Πνεύματος. Το γόνιμο αυτό θέμα έδωσε νέες αφορμές στην εκκλησιαστική ποίησι και στόλισε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής με εξαιρέτους ύμνους. Διαλέγομε τρεις, τους πιο χαρακτηριστικούς: Το κάθισμα του πλ. δ’ ήχου προς το «Την Σοφίαν και Λόγον», που ψάλλεται μετά την γ’ ωδή του κανόνος στην ακολουθία του όρθρου:

«Της σοφίας το ύδωρ και της ζωής
αναβρύζων τω κόσμω, πάντας, Σωτήρ,
καλείς του αρύσασθαι
σωτηρίας τα νάματα•
τον γαρ θείον νόμον σου
δεχόμενος άνθρωπος,
εν αυτώ σβεννύει
της πλάνης τους άνθρακας.
Όθεν εις αιώνας
ου διψήσει, ου λήξει
του κόρου σου δέσποτα, βασιλεύ επουράνιε.
Δια τούτο δοξάζομεν
το κράτος σου, Χριστέ ο Θεός,
των πταισμάτων άφεσιν αιτούμενοι
καταπέμψαι πλουσίως
τοις δούλοις σου».

Το απολυτίκιο και το κοντάκιο της εορτής, το πρώτο του πλ. δ’ και το δεύτερο του δ’ ήχου:

«Μεσούσης της εορτής
διψώσάν μου την ψυχήν
ευσεβείας πότισον νάματα•
ότι πάσι, Σωτήρ εβόησας•
Ο διψών ερχέσθω προς με και πινέτω.
Η πηγή της ζωής, Χριστέ ο Θεός, δόξα σοι».

«Της εορτής της νομικής μεσαζούσης
ο των απάντων ποιητής και δεσπότης
προς τους παρόντας έλεγες, Χριστέ ο Θεός•
Δεύτε και αρύσασθαι ύδωρ αθανασίας.
Όθεν σοι προσπίπτομεν και πιστώς εκβοώμεν•
Τους οικτιρμούς σου δώρησαι ημίν,
συ γαρ υπάρχεις πηγή της ζωής ημών».
Και τέλος το απαράμιλλο εξαποστειλάριο της εορτής:

«Ο τον κρατήρα έχων
των ακενώτων δωρεών,
δος μοι αρύσασθαι ύδωρ
εις άφεσιν αμαρτιών•
ότι συνέχομαι δίψη,
εύσπλαγχνε μόνε οικτίρμον».

Αυτή με λίγα λόγια είναι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Η έλλειψις ιστορικού υποβάθρου της στέρησε τον απαραίτητο εκείνο λαϊκό χαρακτήρα, που θα την έκανε προσφιλή στον πολύ κόσμο. Και το εντελώς θεωρητικό της θέμα δεν βοήθησε τους χριστιανούς, που δεν είχαν τις απαραίτητες θεολογικές προϋποθέσεις, να ξεπεράσουν την επιφάνεια και να εισδύσουν στην πανηγυριζόμενη δόξα του διδασκάλου Χριστού, της Σοφίας και Λόγου του Θεού, της πηγής του ακενώτου ύδατος. Συνέβη με αυτή κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με τους περιφήμους ναούς της του Θεού Σοφίας, που αντί να τιμώνται στο όνομα του Χριστού ως Σοφίας του Θεού, προς τιμήν του οποίου ανηγέρθησαν, κατήντησαν, για τους ιδίους λόγους, να πανηγυρίζουν στην εορτή της Πεντηκοστής η του αγίου Πνεύματος η της αγίας Τριάδος η των Εισοδίων η της Κοιμήσεως της Θεοτόκου η και αυτής της μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.





Το άρθρο αυτό προέρχεται από Agio Oros (Athos)
http://www.agiooros.net/