Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013
ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ από τις 08:00μ.μ. έως τη 01:00 μετά τα μεσάνυχτα
Σήμερα το βράδυ στίς 08:00 μ.μ. θα τελέσουμε στον Ιερό ναό Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής, Αγρυπνία πρός τιμήν της Αγίας και Ενδόξου Οσιοπαρθενομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας.
Βιογραφία της
Αγίας Αναστασίας
Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι. Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο, και επειτα απο φρικτά μαρτύρια τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου. |
Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ
Το Ευαγγέλιο της
Κυριακής 27 Οκτωβρίου (Ζ´ Λουκά)
(Λουκ. η´ 41-56)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴςἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ᾿Αρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ᾿Επιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ῞Ηψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. ᾿Ιδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. ῾Ο δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. ᾿Ελθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ῎Εκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ῾Ο δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ῾Η παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς. ῾Ο δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Δύο
θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἀφηγεῖται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴ θεραπεία τῆς ἐπὶ δώδεκα χρόνια «αἱμορροούσης» γυναικός καὶ τὴν ἀνάσταση
τῆς
δωδεκάχρονης κόρης τοῦ Ἰαείρου. Ὁ ἴδιος χρονικὸς προσδιορισμὸς στὶς δύο
περιπτώσεις δὲν εἶναι τυχαῖος: ἡ διάρκεια τῆς ζωῆς τοῦ κοριτσιοῦ συμπίπτει μὲ τὴ διάρκεια τῆς ἀρρώστιας
τῆς
γυναίκας γιὰ τὴν ὁποία γίνεται λόγος στὴν ἀρχὴ τῆς περικοπῆς. Ὅσο
διαρκεῖ ἡ ζωή, βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος κάτω ἀπὸ τὴν ἐπήρρεια τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ πόνου. Ἡ παρουσία ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους
σημαίνει τὴν ἀπαρχὴ ἑνὸς νέου κόσμου ἀφθαρσίας καὶ αἰωνιότητας.
Θὰ
σταματήσουμε γιὰ λίγο στὴν ἐνθαρρυντικὴ φράση πού ἀπευθύνει στόν Ἰάρειο ὁ Χριστός
«μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε». Ὁ φόβος μπροστὰ στὸ τρομακτικὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου μᾶς εἶναι γνωστὸς ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ἐμπειρία.
Βλέποντας ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὁ θάνατος βάζει τέλος σ’ ὅλα τὰ ὄνειρα καὶ τὶς προσδοκίες του, καταλαμβάνεται ἀπὸ τρόμο καὶ ἀγωνία.
Εἶναι
μάλιστα τόσο βέβαιος γιά τόν τελεσίδικο τερματισμὸ τῶν πάντων
στὸ θάνατο,
ὥστε νὰ τοῦ φαίνεται τελείως ἀνεδαφικὸ καὶ
παράδοξο ἐὰν
κάποιος ὑποστηρίξει
τὸ ἀντίθετο.
Ἔτσι, οἱ συγγενεῖς καὶ φίλοι του Ἴαειρου «κατεγέλων», ὅταν ὁ Ἰησοῦς βεβαίωνε ὅτι τὸ παιδὶ τοῦ ἀρχισυνάγωγου
«οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ κᾶθεύδει».
Καταγέλουν οἱ ἄνθρωποι μὴ γνωρίζοντας, ἢ μᾶλλον μὴ
πιστεύοντας ὅτι ὁ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς βρίσκεται ἀνάμεσά τους γιὰ νὰ νικήσει
τὴ φθορά,
νὰ ἐλευθερώσει τοὺς ἀνθρώπους, νὰ καταργήσει τὸ θάνατο. Τὴν καταστροφὴ καὶ φθορά,
ποὺ ἔφερε μέσα στὸν κόσμο ἡ ἑωσφορικὴ ἐπανάσταση
τοῦ ἄνθρωπου κατὰ τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται νὰ ἐπανορθώσει ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ διώχνοντας τὴν ἀσθένεια,
τὸν πόνο
καὶ τὸ θάνατο ἀπὸ τὸν κόσμο
καὶ ὁδηγώντας τὸν ἄνθρωπο στὸ «ἀρχαῖο κάλλος».
Τὰ θαύματα
τοῦ Χριστοῦ φανερώνουν αὐτὴν τὴν
καινούρια πραγμα-τικότητα ποὺ ἐγκαινιάζεται, δείχνουν τὸν κόσμο τῆς θείας ἀγάπης, ἕναν κόσμο χωρὶς πόνο καὶ δάκρυα, χωρὶς φθορὰ καὶ καταστροφή, χωρὶς τὸ φόβο τοῦ θανάτου. Αὐτὸς εἶναι ὁ κόσμος, ὅπως τὸν θέλησε καὶ τὸν
δημιούργησε ὁ Θεὸς καὶ ὅπως ἀναδημιουργεῖται διὰ τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτήν τήν
τελική ἀνακαίνιση
τή βλέπουμε ἤδη στά
θαύματα τοῦ Χριστοῦ, στά θαύματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀνά τούς αἰῶνες. Τήν τελική κατάσταση τῆς ἀφθρασίας τή ζοῦν ἤδη οἱ πιστοί γευόμενοι τούς καρπούς τῶν θείων δωρεῶν μέσα στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
Εκ της
ιερας μητροπολεως
Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013
ΣΥΝΑΞΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΖΕΥΓΑΡΙΩΝ
Σήμερα στις 07:00 το απόγευμα στην αίθουσα του ιερού ναού Αγίας Βαρβάρας Κομοτηνής στη σύναξη των γονέων και των νέων ζευγαριών της ενορίας μας θα μιλήσει ο π. Ιωάννης Μακίδης με θέμα: Ορθόδοξα κριτήρια στη ζωή μας
Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013
TO EΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Κυριακή ΣΤ’
Λουκά
Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών
Ευαγγέλιο Κυριακής Λουκ. η’ 26-39
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν
αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ
ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ
ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο
ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ
δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί
ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ
παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ
ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ
αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ
δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ
τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ
γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35
ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον
καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ
σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)