ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΛΟΥΚΑ

Θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. ιγ. 10 – 17.

Τω καιρώ εκείνω, Ήν διδάσκων ο Ιησούς εν μιά των συναγωγών εν τοις σάββασι. και ιδού γυνή ήν πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ, και ήν συγκύπτουσα, και μή δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές. ιδών δέ αυτήν ο Ιησούς, προσεφώνησε και είπεν αυτή, γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου, και επέθηκεν αυτή τας χείρας, και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν. αποκριθείς δέ ο αρχισυνάγωγος, αγανακτών ότι τω σαββάτω εθεράπευσεν ο Ιησούς, έλεγε τω όχλω, έξ ημέραι εισίν εν αις δεί εργάζεσθαι, εν ταύταις ούν ερχόμενοι θεραπεύεσθε, και μή τη ημέρα του σαββάτου. απεκρίθη ούν αυτώ ο Κύριος και είπεν, υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτω ου λύει τον βούν αυτού η τον όνον απο της φάτνης, και απαγαγών ποτίζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ήν έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι απο του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου; και ταύτα λέγοντος αυτού, κατησχύνοντο πάντες οι αντικείμενοι αυτώ, και πάς ο όχλος έχαιρεν επι πάσι τοις ενδόξοις τοις γινομένοις υπ’ αυτού.

Απόδοση:

Εκείνο τον καιρό, ένα Σάββατο δίδασκε ο Ιησούς σε κάποια συναγωγή. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα

, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη, και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου». Έβαλε επάνω της τα χέρια του, κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε το Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως, αγανακτισμένος που ο Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε: «Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς• μέσα σ’ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο». Ο Κύριος του απάντησε: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δε λύνει το βόδι του ή το γαϊδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοί του, κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»

Ἡ σύγκρουση στήν ὁποία ἀναφέρεται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἔχει ἕνα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνιστές της εἶναι  ἀπὸ  τὴ  μιά μεριὰ ὁἀρχισυνάγωγος, ἐκπρόσωπος τοῦ παρηκμασμένου θρησκευτικοῦ κατεστημένου, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ Ἰησοῦς, ὁἐλευθερωτὴς καὶ καινοποιός.  Ἀφορμὴ  τὸ πρόβλημα μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας τοῦ λαοῦ. Δεκαοκτὼὁλόκληρα χρόνια «ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε διόλου νὰἀνορθωθεῖ».

Εἶχε πάει στὴ Συναγωγὴ νὰἀκούσει τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶἐκεῖ, «ὅταν τὴν εἶδε ὁἸησοῦς, τὴν κάλεσε καὶ τῆς εἶπε: γυναίκα λυτρώνεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστειά σου, ἔβαλε τὰ χέρια του ἐπάνω της, καὶ αὐτὴἀμέσως ὀρθώθηκε καὶ δόξαζε τὸν Θεό.» Στὸ γενικὸ αἴσθημα χαρᾶς καὶ δοξολογίας τοῦ Θεοῦ κάποιος διαφωνεῖ. Καὶὄχιἁπλῶς δυσαρεστεῖται, ἀλλὰἀγανακτεῖγιά καταπάτηση τοῦ νόμου! Ὁἀρχισυνάγωγοςὑψώνει φωνή, ἐπειδὴὁἸησοῦς θεράπευσε τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου.

Δέν εἴχε τό θάρρος νά τά βάλει ἀπ΄εὐθείας μέ τόν Ἰησοῦ καί ἀπευθύνεται ἀόριστα στόν λαό.  Τροποποιεῖ σκόπιμα τήν ἀλήθεια καί χαρακτηρίζει ὡς ἐργασία ἑναν ἀπλό λόγο, μιά ἀπλή κίνηση τοῦ Χριστοῦ.  Επιχειρεῖ μιά κριτική ἡ ὁποία στηρίζεται σέ ἀνειλικρινεῖς προθέσεις.

Τὸ δυστύχημα εἶναι ὅτι ὁ τύπος αὐτὸς τοῦἀρχισυναγώγου δὲν ὑπῆρξε μοναδικὸ δεῖγμα στὸἀνθρώπινο γένος. Ἔχει πολλοὺς μιμητὲς σὲ κάθε ἐποχή. Οἱἄνθρωποι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἐρεθίζονται περίεργα ἀπὸ τὸ καλὸ ποὺ κάνουν οἱἄλλοι καὶ σπεύδουν νὰ τὸ στηλιτεύσουν. Φθόνοι, πικρίες, ἰδιοτέλειες καλύπτονται συχνά κάτω ἀπὸ τὸ μανδύα ὑπερασπίσεως ἱερῶν καὶὁσίων. Τὸ φαινόμενο ἔχει πολύμορφες προεκτάσεις σὲ πολλοὺς τομεῖς καὶ γενικότερα στὶς διαπροσωπικὲς καὶ κοινωνικὲς σχέσεις.

Ριζικὰἀντίθετη ἀπὸ τὴ στάση τοῦἀρχισυναγώγου ὀρθώνετάι ἡ τακτικὴτοῦΧριστοῦ. Ὁ Νομοθέτης ἔχει μιὰἐντελῶς διαφορετική ἀντίληψη περὶ σχέσεων Νόμου καὶἀνθρώπων. Ἡ στοργὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὸἐνεργὸἐνδιαφέρον γιὰ τὸν πόνο τοῦ συγκεκριμένου ἀνθρώπου προέχει. «Τὸ Σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶὄχι ὁἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο».

Γιά τόν Χριστό ἡ ἄγνωστη ἐκείνη γυναίκα ἧταν μιά θυγατέρα τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ γενάρχου τοῦ λαοῦ του.  Θύμα μιᾶς περιπέτειας πού δημιούργησε ὁ διάβολος. Ἔπρεπε νά ἐλευθερωθεῖ.  Ἡ σπουδή αὐτή τοῦ Χριστοῦ δείχνει ὅτι ἡ συνδρομή καί ἡ βοήθεια στήν θλίψη τοῦ ἄλλου πρέπει νά εἶναι ἄμμεση, ἀκόμη καί στίς ἐθιμικά πιό ἀκατάλληλες στιγμές. Ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη ἔχει ἀπόλυτη προτεραιότητα, δημιουργεῖ νέα ἔθιμα καί τροποποιεῖ τά παλιά.

Εκ της Ιερας Μητροπολεως